Prasowanie koszuli wieczorem to świetny nawyk: potrafi zmienić gorączkowe strojenie się w chłodną kalkulację
[simple_series title=”To jest tekst z trylogii koszulniczej”]
Zastąpienie koszulą z długim rękawem innych rodzajów okrycia klatki piersiowej (uwaga do zaawansowanych czytelników: TAK, inne rodzaje, niestety, istnieją) to podstawowy element „formalizacji” ubioru i najważniejszy wyznacznik dorosłego ubrania. Oprócz tego istnieje na Facebooku grupa „Mężczyźni w koszulach są niezwykle sexy”, a to chyba ostateczna rekomendacja. Dla wielu osób, w tym dla mnie, są one też centralnym punktem, wokół którego kompletuję garderobę na dany dzień, więc oszczędzają mi czasu i trudnych stylistycznych wyborów.
Według starej, podtrzymywanej w całości już praktycznie tylko przez ubraniowych rekonstruktorów, tradycji, koszula jest elementem bielizny, na którą dopiero zakłada się ubranie. Pozostało w tym jedynie ziarno prawdy, bo trudno traktować jako bieliznę coś, w czym można bez wzbudzania skandalu wyjść na ulicę, do biura, a nawet na spotkanie biznesowe czy towarzyskie. Nie przestrzegam i nie zalecam przestrzegać reguły o niezdejmowaniu marynarki w miejscach publicznych; jest ona w dzisiejszym świecie równie archaiczna, jak nakaz zakładania smokingu do obiadu. Oczywiście, gdybyś przypadkiem znalazł się w smokingu, a także w pewnych, zwłaszcza wieczorowych, sytuacjach w garniturze, należy tę regułę odkurzyć, ale wszystko to sprawa wyczucia. Jeśli będziesz pamiętać, że taka kwestia w ogóle istnieje, łatwo go nabierzesz.
Przy zakupie koszuli musisz zdecydować o: kształcie kołnierzyka, rodzaju mankietów (spinki/guziki, oba w wielu wariantach), długości rękawa i pół, czyli koszuli samej. Plisa, czyli listwa z guzikami, może być kryta, czyli je zasłaniać, albo i nie. Do tego tkanina i kolor. Wszystko to musisz wybrać podczas zakupu… o ile w ogóle masz z czego. Niestety wybór w polskich sklepach jest taki, że trafienie wymarzonej kombinacji jest możliwe tylko wtedy, kiedy wymarzyłeś sobie średnio rozwarty kołnierzyk, mankiet na dwa guziki i kolor błękitny.
Około dziesięciu koszul wypełnia bęben typowej pralki. Z uwzględnieniem czasu na schnięcie prania (na wieszakach!), już tuzin koszul daje możliwość zakładania koszuli codziennie bez pustych przebiegów pralki, a pięć tuzinów to zupełny relaks. Jeśli wszystkie są białe, to wręcz lans. Biała koszula jest jednym z tych tricków – nie sposób z nią nie trafić. Cokolwiek byś miał na sobie, od jeansów po smoking, zawsze będzie co najmniej poprawnie. Sam kiedyś rozważałem stopniowe – jak to mawiają politycy – wygaszanie rynku niebiałych koszul, jednak na razie szkoda mi wszystkich możliwości, które daje wzorzystość bawełny.
Koszula jest jednym z niewielu elementów klasycznej męskiej garderoby, które można prać samodzielnie w pralce. Jako że każdy kij ma dwa końce, musisz się przez to liczyć z koniecznością prasowania. Dla mnie nie jest to jednak coś za coś, bo nauczyłem się prasować koszule szybko i sprawnie, prasuję przeważnie jedną na raz, a kiedy czeka ona na swoją kolej noszenia, wymyślam, co mógłbym do niej założyć. Czasem, planując tydzień z góry (pod kątem ważnych spotkań czy imprez) ułożę sobie w głowie, która koszula na kiedy i to w zasadzie całość czasu, jaki spędzam nad myśleniem o tym, co na siebie włożyć (no, jeszcze buty…). Kiedy ten temat zajmuje moje myśli, ręce prasują koszulę – oto oszczędność czasu.
Dlatego za jeden z najważniejszych gadżetów domowych uważam dobry wieszak, który pomieści całą garderobę. Mam szczęście mieć stacjonarny wieszak, na którym zawsze czeka jutrzejsza koszula, a jeśli dzień ma się zacząć wcześnie i być wymagający, do koszuli dołączają spodnie, marynarka i krawat. Wieszak ten (moja żona ukrywała go heroicznie przez kilka dni przed moim wzrokiem, żebym miał niespodziankę) uważam też za całkiem estetyczny element wykończenia, na pewno lepszy niż popularna w sypialniach szafka improwizowana na krześle. Bardziej urokliwy byłby tylko emerytowany manekin krawiecki, uratowany przed śmiercią głodową w podupadającym zakładzie rzemieśniczym. Zajmuje jednak sporo więcej miejsca. Najmniej wymagający pod tym względem jest podwójny wieszak: profilowane ramię na koszulę (i marynarkę) z poprzeczką lub klipsem na spodnie. Do tego haczyk na ścianie w widocznym miejscu, przeznaczony tylko i wyłącznie na to.
Zresztą dobre metody to takie, które działają: chodzi o to, byś po przebudzeniu zawsze wiedział, którą koszulę dziś założysz – a do jej wzorów i kolorów już intuicyjnie dobierzesz według humoru krawat i poszetkę, a według funkcji – resztę garderoby. Dzięki temu jest łatwiej i nie stroisz się jak baba, a nudziarze od efektywnego gospodarowania czasem twierdzą, że nie masz wymówki, by zostać dłużej w łóżku planując strój na dziś, więc możesz szybciej, dziarski i rumiany, wyskoczyć z łóżka i wcześniej zacząć wypracowywać PKB. A wszystko dzięki męskiej przyjaźni z żelazkiem.
